Ирек маҗаралары

Ирек компьютер өстәленә башын салып йоклый. Күрше бүлмәдән әбисенең “Ирек, тор, улым, мәктәбеңә соңга каласың,” – дип, сөйләнә-сөйләнә керүе күренә.

Әби. Бә-ә-й, улым, әле һаман тормадыңмыни? (Таралып яткан әйберләрне җыя, үзенең биле авырта, кулы белән сыйпаштыра.) Әллә бүген йокламаган да инде? (Һаман уянып җитә алмаган Ирекне төрткәли, тегесе көчкә генә уянып, зур итеп авызын ачып исни, киерелә.)

Ирек. Әби-и, ник дип иртүк йөдәтәсең инде, рәхәтләнеп йокларга да ирек бирмисең.

Әби. Әти-әниең чит илгә китәр алдыннан аларга ни дип вәгъдә итүеңне исеңә төшер әле. (Бераз үчекләбрәк.) Әйбәт укырмын, бер елдан сез мине танымассыз да әле, дип кем сүз бирде?