Äni

(xikäyä tormışta bulğan waqıyğağa nigezlänep yazıldı)

Ätise Ğadelne uyattı da işeğaldına çığıp kitte. Eşkä kitkänçe yort-qura tiräsendäge eşlärne beterep yörüweder inde. Keçkenä Ğadel menä ber yıl inde ätise belän genä yäşi. Änise, nindider awırudan terelä almıyça, ğaziz sabıyın qaldırıp, bu dönyadan kitep bardı. Elegräk änise uyatqan çaqlarda urınında irkälänep yatarğa yaratqan Ğadel xäzer ätise ber endäşügä ük sikerep tora. Ul kergänçe yuwınıp, kiyenep quyası bar, çönki irtänge aşnı aşawğa, berse – eşenä, ikençese mäktäbenä yul totaçaq.

Härwaqıttağıça tınıç qına çäy eçtelär. Ara-tirä berniçä süz äytep quyunı sanamağanda, alar bötenläy diyärlek söyläşmilär. Ätise şayan süzle, açıq keşe buluwına qaramastan, äniläre ülgännän birle, bötenläy üz eçenä biklände: az süzlegä äylände. Elegräk irtän eşkä kitkändä dä, kiçlären arıp-talıp eştän qaytqaç ta, ul ulınıñ yä başınnan sıypap alır, yä tezlärenä utırtıp söyär, qaynar qoçağında irkälär ide. Xäzer ätisen alıştırıp quydılarmıni, uyğa batıp, küñelsezlänep utıruwın belä. Bik yarata ide şul ätise Ğadelneñ änisen. Bu yäş ğailädä yaratışu-söyeşü mäñgelekkä urnaşıp qalğan ide diyärseñ, tik yazmış alarğa ütä dä nıq räximsezlek qıldı: änisez qaldırdı, bäxet digän närsäne, tormış yamen ber mizgeldä yuqqa çığardı. Öydä şayan tawışlar, räxätlänep köleşülär işetelmägängä dä biş bıltır. Xätta pesiläre Aqtäpi dä, irkälänep, ayaq astında uralmıy. Öydä nindider qırıs tınıçlıq xakimlek itä xäzer. İx, nigä dip inde änise alarnı yalğız qaldırıp kitte? Ällä soñ Ğadel qayber çaqlarda, tıñlamıyça, artıq şuqlanıp, änisen räncetteme ikän?

Nindi matur yäşilär ide bit! Alarnıñ bäxeten kemnär genä urlap kitte ikän soñ? Kiçlären yoqlarğa yatqanda, änise cılı yomşaq qulları belän Ğadelneñ çäçlären sıypıy, nazlı tawışı belän irkäläp, äkiyätlär söyli torğan ide. Xäzer ul töşlärendä yış qına änise belän söyläşä. “Äniyem, min sine gel yaratırmın, qaz bäbkälären dä üzem saqlarmın, Aqtäpigä söt birermen. Äniyem, sin berqayçan da minem yanımnan kitmässeñme? ”, – di ul, aña sıyınıp. Änise yılmayıp qarap tora da äkren genä qayadır yuqqa çığa. İnde menä niçä tapqır: “Äniyem, kitmä!” – dip, üz-üzen beleştermiçä, urınınnan sikerep torğanı buldı Ğadelneñ. Äle uyanğaç ta, töşennän tiz genä aynıy almıyça, mölderämä yäşle küzläre belän yaq-yaqqa qarap, änisen ezläp azaplana. Kürgännäreneñ töş kenä buluwın añlağaç, ul bik küñelsezlänä, ürtälä ide. Bügen dä menä änisen iskä töşerde. Ätise endäşkäç kenä, ul balalarğa xas bulmağan awır uylarınnan aynıp kitkändäy buldı. İrtänge aştan soñ atalı-ullı öydän çıqtılar. Aqtäpi ğadättägeçä alarnı qapqa töbenä xätle ozata kilde. ...