Yazmış

Язмыш
Тарханова Гүзәлия 22 fevral’, 2011 - 17:18

Язмыш

İdel üzenä kiräkmägän böten närsäne yarğa çığarıp atqan. Qamil “Fanta”dan buşağan şeşä eçendä tügäräkläp bögärlängän konvertlı xat kürep önsez qaldı. Şeşäneñ töbennän suqqalap, xatnı cirgä töşerde, ä xat belän bergä yazu kisäge dä kilep çıqqaç, ğacäplänüwe tağın da arta töşte. Qızıqsınudan uttay yanğan küzlären yazudağı tigez xäreflärgä töşerde. “Xatta närsä buluwına qaramastan, anda yazılğannarnı ütärgä äzer bulsañ ğına açarğa röxsät,” – diyelgän ide yazuda. Närsä yazılsa da ütim, dip, ul anı uqıp çıqtı: “Mine şuşı adres buyınça taba alasıñ, ezlä, ükenmässeñ”.

Monı ähämiyätle falğa yurap, irtägesen ul xatta kürsätelgän adres buyınça bu serle yazu iyäsen ezläp çığıp kitte. Bäxetkä qarşı, xat iyäse kürşe rayonda ğına yäşi ide. İdel yarında urnaşqan keçkenä genä awılnı ezläp tabu qıyın bulmadı, tik xat iyäsen niçek tabarğa? Ul bit berär yeğet yäisä qız, malay-şalay da bulırğa mömkin iç. Xatnı, bälki, açası qalmağandır? Tik anıñ näq Qamil yulında oçrawı yuqqa tügel ide sıman. Yarıy, bulğan-bulğan, bar da oçraqlı bulsın, dip, awıl qırıyındağı berençe öygä kerde. Balası belän uynap utırğan yäş kilennän başqa öydä beräw dä yuq ide. Qamil aña bu waqıyğanı söyläp tä betermäde, kilen keşe kölep cibärde. “Urmançı Ğali abzıy qızı Gölnazdan qala başqa berkem dä bulmas, ul xıyalıy ğına şunıñ işe närsäne uylap taba. Urmandağı umartalıqqa barsañ, tiz tabarsıñ,” – dip, anı ozatıp qaldı yäş kilen.

Umartalıqqa yaqınlaşu belän, Qamil ğacäyep moñlı ber cır işetep tuqtap qaldı, tizdän ul bu matur tawış iyäsen – zäñgär külmäk kigän çibär qıznı kürep aldı.

– Min kildem, – dide ul qıyusız ğına.

– Min dä sine köttem.

Qıznıñ çişmä çelterägändäy näfis tawışı anıñ güzällegen tağın da arttıra sıman ide. Alar, ber-bersen küzätep, küzgä-küz qaraşıp tordılar. Gölnaz serle genä yılmaydı häm:

– Bu minem bişençe xatım ide, – dide. – Sin xatımаcawap birgän berdänber keşe, dimäk, sin dä minem kebek äkiyäti yazmışqa ışanasıñ. Cirdä bernärsä dä oçraqlı bulmıy. Keşeneñ ni küräse, niçek yäşäyäçäge bar da üze tuğançı uq yazıp quyılğan, di äbiyem. Min dä moña ışanam. Ğadi ber xatqa ışanıp, mine ezläp tapqansıñ ikän, dimäk, sin dä miña ışanğansıñ.

Qamil qıznıñ alsu irennärenä, yaşkelt küzlärenä soqlanıp qaradı. Ul üzen äkiyät ilenä kilep eläkkändäy itep toydı. Qulın kütärep, äkren genä anıñ çäçlärennän sıyparğa teläde, tik qulınıñ çänçep awırtuwına tüzä almıyça qıçqırıp cibärde häm uyanıp kitte. Äle genä Qamilneñ qulına ukol qadağan şäfqät tutaşınıñ: “Menä, uyandığız, avariyägä elägep, biregä kiterelüwegezgä öç kön buldı. Nihayät, küzegezne açtığız, dimäk, yäşisez,” – digän süzläre işetelde. 

– Gölnaz, – dip pışıldadı yeğetneñ irennäre, – min siña ışanam.

VK фикерләре